donderdag, april 27, 2006

Vooruitzicht

Anderhalve week weg met een vriend, dat is iets om naar uit te kijken.

Een mistroostig en vergeten stuk buitenland. Geen internet, televisie of telefoon. Geen winkel, restaurant of kiosk. Wel een beladen verleden vol kogelgaten, bomkraters en dodenakkers. Een vervallen huis zonder electra en een tuin vol mogelijke blindgangers. Geen auto of openbaar vervoer. Argwanende buren en een onbekende taal. Isolatie en confrontatie.

De ideale omstandigheden voor cabin fever.

dinsdag, april 25, 2006

Spijsvertering

Om half elf ben ik bij Jan en voor ik goed en wel binnen ben heb ik al een kop koffie en een gevulde koek toegestopt gekregen.
We gaan vandaag een selectie maken uit zijn verzamelde werk. Zijn schilderijen en collages bedekken in totaal honderdvijftig vierkante meter muur terwijl in de film maar ruimte is voor zes stukken. Jan heeft al een voorselectie gemaakt van zeventien titels en daar moet nu een definitieve keuze uit komen. Zonder de stukken eerst te zien, laat ik Jan uitgebreid vertellen waarom hij dit werk geselecteerd heeft. Dit is een tijdrovend proces en voor ik er erg in heb zijn we drie koppen koffie en krakelingen verder en is het tijd voor de lunch: Brood met een centimeterdikke laag roomboter, plakken worst en een schep vleessalade; weggespoeld met nog meer koffie. En ondertussen blijft Jan maar praten en probeer ik het te volgen en aantekeningen te maken. Zijpaden, details, kruisverbanden en blinde vlekken beginnen een onnavolgbare lappendeken te vormen terwijl de middag vordert en er bier op tafel komt met enorme hompen kaas. Na het laatste werkstuk rond ik zo snel mogelijk af en stap ik met een volle maag, een tollend hoofd en een opgeblazen gevoel op de fiets.
Het is een verwarde rit. Ik zie me geconfronteerd met een enorme warboel aan verhalen en beelden en ik heb geen idee waar ik het moet zoeken. Thuisgekomen zie ik in de toilettegels gelukkig ineens haarfijn de structuur van de documentaire afgetekend.

vrijdag, april 21, 2006

Tuincultuur

Ik was net wat planten aan het verpotten, toen Ome Cor langs kwam en een praatje begon:

'Zeg, je doet het toch wel netjes hè, want troep hebben we hier al genoeg in de straat. Nee, maar effe serieus, het ziet er prima uit hoor. Ja kijk, dat vind ik nou gewoon fijn aan de lente: overal komen weer bloemetjes; ik vrolijk d'r zelf helemaal van op, weet je niet. Ja toch, daar wordt een mens gewoon blij van, na al die depressie van de winter. Maar je ziet dat toch niet veel meer hierzo, dat mensen dan ook nog wat extra tijd aan hun tuin besteden. Dat was vroeger wel heel anders. Maar sinds 'hun' hier veel meer zijn komen wonen heb je dat niet meer. Al hun tuinen gooien ze gewoon vol met tegels, zodat ze d'r geen omkijken naar hebben.
Ik zeg d'r verder niks van hoor, maar het zijn nou eenmaal meer slachters dan tuinders en daar doe je verder niks aan.'

zaterdag, april 15, 2006

Ademnood

Met name in de herfst en lente mis ik het land van mijn jeugd. De uitgestrekte velden, doorkruist door kronkelende eeuwen oude slootjes; de vaarten, de boerderijen en de luchten. Met die dingen mis ik als het ware mijn klok.
Ik kan een hele klaagzang beginnen over betegelde tuinen waarin enkel aangekocht volgroeid groen in potten te vinden is. Ik kan gaan jammeren over de parkieten die hier tot de inheemse vogelsoorten gerekend kunnen worden. Verder kan ik schamperen over de plantsoentjes die betiteld worden als 'groene longen van de stad' en ik kan mijn verbijstering uitspreken over de dierenambulance die langs komt voor een gewonde duif. Ook kan ik nog mijn verwondering uitspreken over de buurjongetjes die opgroeien zonder dat ze ooit in een composthoop wormen zullen gaan zoeken om mee te vissen. En evenmin zullen ze in de herfst sleedoornbessen plukken als munitie voor een blaaspijp.
Zo zijn er nog veel meer dingen die me benauwen. Maar de topper is voor mij wel dat ik de naderende zomer moet afleiden uit het geblaf en geroggel van mijn kettingrokende buurvrouw; nu we met de stijgende temperaturen de ramen 's nachts af en toe weer open laten.

woensdag, april 12, 2006

In de wolken

Ik sta achter de bank en ik luister naar een cd die we al heel lang niet meer gedraaid hebben.

Half op de rugleuning zittend wordt ik door de bijna vergeten klanken meegevoerd terug naar het kleine kamertje met de hutkoffer, het bureau en de enkele boekenkast. Deze muziek kwam toen van een versleten cassettebandje en werd vaak gedraaid bij het etenkoken. Dan maakte ik meestal een eenpansgerecht van macaroni met een mix, een blikje tomatenpuree, prei, ui, knoflook, oregano en een blikje tonijn. En als mijn lief dan eens kwam eten, dan deed ik er speciaal een blikje ananas bij. Nog veel meer herinneringen van toen voegen zich bij de muziek en met gevoel voor drama laat ik me achterover op de bank glijden; ondersteboven naast mijn lief die wat zit te lezen.

Ze kijk op en geeft me een zoen die verassend genoeg precies smaakt als jaren geleden.

zondag, april 02, 2006

Jargon

Om je op sommige feestjes te kunnen bewegen, moet je over een bepaald vocabulaire beschikken:

'Hé hoi, zeg op welke rapporten zit jij momenteel eigenlijk?' -'Gaat de M daar in mee?.' -'Je moet zulke dingen vroeg insteken.' -'En je moet het natuurlijk goed laten parafreren.' -'Kijk, Ikea-ideeën kan iedereen bedenken.' -'Maar voor je het weet heb je een rode vlag te pakken.' -'De unit dgg is momenteel bezig het draagvlak te verkennen.' -'Voor een kamerbrede dekking moet je echter wel de juiste konijnen het veld in sturen.' -'En werkt die brillendoos trouwens nog een beetje mee?' -'Hé, maar mijn bier staat droog en ik moet ook nodig even levellen met dinges daar; even temperaturen, dus ik spreek je nog wel.'

Ik vroeg aan iemand: 'Wat houdt je bezig?' en kreeg daarop als antwoord: 'Wat een moeilijke vraag.'