Erfgoed

'Oh, juist ja, de marine. Nou mijn familie zat ook bij de marine en mijn grootvader is zelfs admiraal geweest, dus daar weet ik wel wat van. Er is zelfs een schilderij waar hij op staat.'

'Het is een schilderij van de koninklijke galei..' -'Oh, je bedoelt waarschijnlijk de koninklijke sloep.' 'Ja precies, die ja en die werd dus gebruikt wanneer hare majesteit de vloot af nam..' -'Dat heet de vlootschouw.' 'Inderdaad ja. En dan zie je daar al die jonge matrozen op dat schip aan het roeien..' -'Nou, dat zijn adelborsten hoor. De sloep van de majesteit wordt niet zomaar geroeid door matrozen.' 'Nee, nee, natuurlijk niet; ja door adelborsten. En wat ik zeggen wil, mijn grootvader was toen dus commandant van dat schip en dan zie je hem dus als jonge adelborst op dat schip staan..' -'Inmiddels als officier dan waarschijnlijk.' 'Ja, dat moet haast wel.'

'Maar als je hem daar dan zo ziet, dan denk je toch: Wij als zeevarende natie.. En daar heeft mijn geslacht aan bijgedragen.'

Netwerk II

Pelgrim staat op een mailinglijst van het gemeentearchief. Vandaag is hij uitgenodigd voor de opening van een tentoonstelling over oude stadsplattegronden in de hal van het stadhuis. Tijdens de borrel loopt Pelgrim toevallig zijn huisgenoot Vrijer tegen het lijf.

'Joh, wat doe jij hier? Nooit geweten dat jij je in dit soort dingen interesseert.' Pelgrim wees naar de oude platen aan de wand en Vrijer knikte bevestigend. 'Het is inderdaad nog altijd oud spul, maar liever dit hier dan die hoosbui buiten. En jij, lekker aan het netwerken zie ik?' -'Ach, netwerken..' Pelgrim maakte een relativerend gebaar. Ja ik ken hier wel wat mensen, maar verder niet echt. Wel grappig trouwens als je er zo naar kijkt: Die man daar is van 'Binnenstad beter' en we hebben samen in een overleg gezeten. En dat is de beleidsambtenaar voor archeologie. Met hem heb ik een paar jaar geleden nog een opgraving gedaan. Oh, en die vrouw daar is van die rondleidingen toen in de Grote Kerk; die andere, daar heb ik wel eens mee gesproken over dat oude huis en die man bij dat tafeltje is van de historische vereniging. Maar ik weet niet wat ik er mee moet. Al die contacten liggen in het verleden en ik zie niet hoe daarop verder te bouwen valt.

Vrijer had het verhaal van zijn huisgenoot maar met een half oor aangehoord. Zijn aandacht werd opgeëist door een forse man in een maatpak die door de hal liep. 'Zeg, is dat niet die Amerika-expert? Die moet ik even spreken; misschien kunnen we samen eens een project doen.'

Quality time

Het is donderdagmiddag en het loopt tegen vieren. De kleine reisgenoot krijgt zijn jasje aan en wordt in de kinderwagen gezet want het is weer tijd om naar de kroeg te gaan.

Onbekenden willen nog wel eens een bijdehante opmerking maken in de trand van: 'Zo, lekkere papadag?' of 'Goedzo, jong geleerd is oud gedaan', waarop ik dan maar wat ontwijkend glimlach. De stamgasten daarentegen kijken enkel goedkeurend en knikken me begrijpend toe wanneer ik met de kinderwagen binnen kom. Ze beginnen wel eens een gesprekje over de vorderende leeftijd van de knul of over de ontwikkelingen die hij doormaakt. En dan vertel ik vol trots over mijn zoon en maak ik terloops een grapje over de bierviltjes waar hij zo graag op kauwt vanwege al het bier dat er in getrokken is. Meestal houden we het zo saampjes een uur of anderhalf vol; ik twee lekkere bieren en hij een flesje, wat zoutjes, brood, rozijnen en een viltje.

Natuurlijk ben ik me er van bewust dat dit kroegbezoek later aangegrepen kan worden als excuus voor overmatig drankgebruik. Maar bovenal vrees ik het moment waarop de kleine man zal kunnen zeggen dat hij liever naar de speeltuin gaat.