No such place

Wat er precies gebeurde tijdens die wandeling heb ik nooit begrepen, maar in mijn aantekeningen er over staat iets over een telefoon en eenden:

Het was winter, het was laat en het had net gesneeuwd. Ik was te voet en bijna thuis. Bij de vijver was een telefooncel en inplaats van zondermeer door te lopen, ging ik naar binnen. Ik nam de horen van de haak en ik luisterde. Zo ben ik daar denk ik een minuut ofzo blijven staan; wachtend op iets. Maar er gebeurde niets. Toen achter mij een paar eenden in een wak begonnen te kwaken ben ik maar doorgelopen.

Tijdruimtediscontinuïteit zou deze gebeurtenis kunnen verklaren, aangezien vandeweek laat op de avond in een verduisterd dorp een openbare telefoon voor me rinkelde, zonder dat ik er was.