Ontnuchtering

De buschauffeur reed het binnenland in en bracht ons bij een kunstmatige oase met een golfcourse. Het zou een feest worden zoals je dat waarschijnlijk maar eenmaal in je leven meemaakt. Iedereen was er en alles kon.

Huisgemaakte chips, balonnen die werden losgelaten bij het toasten en een videoverbinding met een enkele gast die niet had kunnen komen. Prachtige serveersters, zeven gangen met daarbij onvergetelijke wijn. Een orkest en muziek van een spontaan uit genodigden gevormd gelegenheidscombo. Briljante speeches in een onverstaanbare taal en een metershoge taart. Exotische dansen en Hollands gehos versmolten tot een speelse balts. Sigaren en cocktails en aan het eind van de avond vuurwerk.
Vanuit de vallei werd een vuurwerk ontstoken dat zich als een veelkleurige helder klaterende sterrenregen boven ons uitspreidde en maar niet scheen te doven. We stonden met z'n allen op het terras en de tijd leek stil te staan. Een mystiek moment van tijdloze romantiek en geluk.

Af en toe denk ik weer aan toen en dan voelt het alsof ik nog altijd met mijn lief en de andere genodigden op dat terras naar de daverende hemel kijk. Dat zal nu wel anders worden, nu het bruidspaar het feest heeft verlaten.

(klik)