Planmatig

Mijn lief loopt even de kamer uit, met de woorden: 'het zou mooi zijn als er, wanneer ik terug kom op mysterieuze wijze weer koffie in mijn kopje zat.' Dat idee zie ik wel zitten.

Dan schenk ik vlug in, doe ik de televisie uit en verdwijn ik naar boven. Bij terugkomst treft mijn lief dan haar koffie aan in een stille, lege kamer. Ze noemt vragend mijn naam; eerst op gewone sterkte en daarna iets luider. Maar ik reageer natuurlijk niet. Ik sta boven aan de trap met ingehouden adem en vraag me af hoe dit nu verder gaat. Ze zal me zo wel gaan zoeken en dan naar boven komen, dus hier kan ik niet blijven. Ik overweeg de opties: onder het bed in de slaapkamer, in de hangkast achter de kleren, of naar de zolder. In alle drie de gevallen zal ze me uiteindelijk vinden, dus kies ik voor een andere strategie. In de douche wacht ik tot ze in de slaapkamer is en dan glip ik stilletjes weer naar beneden en dan ga ik op mijn gemak op de bank zitten wachten tot ze terugkomt. Zo zal ik het doen.

De timing is slecht en bij terugkomst kijkt mijn lief ietwat teleurgesteld naar haar nog lege kopje.