Onmachtig

Via via ontving ik een brief van de heer Jansen. Samen met zijn vrouw woont hij in een apartementencomplex aan de andere kant van de stad aan een van de uitvalswegen en ik heb nu een afspraak met hem. Het ontvangst is vriendelijk.

Een woonkamer volgepropt met zware leren en houten meubels. Plastic bloemen in een vaas. Mevrouw Jansen met gitzwart geverfd dun haar is aan het freubelen met kantwerk en kraaltjes. Dan de werkkamer van meneer Jansen. Veel boeken, een computer, zware sigarettenlucht, herinneringsplaquettes van legeronderdelen, een wand vol zwaarden en messen uit overzeese gebiedsdelen; 'oorlogsbuit', een televisie en kaarten en schilderijen van de Antillen. Meneer Jansen doet tegenwoordig genealogisch onderzoek en heeft zijn stamboom weten te reconstrueren tot 1465. Zijn familie komt uit een buurtschap dat in de Middeleeuwen twee boerderijen telde en tegenwoordig 74 inwoners heeft. Al vijfhonderdvijftig jaar wonen in dit gehucht mensen van een en het zelfde geslacht. Afgelopen jaar heeft meneer Jansen darmkanker gehad en problemen met zijn prostaat en een penisontsteking die nog steeds hinderlijk jeukt. Zijn vrouw heeft in de zelfde tijd haar heup gebroken en brengt ons nu thee en koffie met een rollator.

Veel indrukken en verhalen en ik kan er niks van maken.