Burengerucht

Manodj en Faisol waren alle buren al langs geweest toen ze rond tien uur ’s avonds ook bij mij aanbelden. Er was een auto voor de parkeerplaats van Manodj gezet en nu kon hij -zwaar naar alcohol ruikend- zijn wagen niet meer kwijt. Ik had geen idee wie de eigenaar was en Faisol stelde dat ze dan de politie maar moesten bellen.

Een kwartier later werd ik opgeschrikt door luid claxoneren en schreeuwende mannenstemmen. Drie auto’s versperden elkaar de weg en een stuk of acht mannen stonden bij Manodj in de tuin hevig ruzie te maken. Overal waren slaapkamerramen verlicht en stonden voordeuren open. Denkend aan de alcoholdampen snelde ik op de ruzie af. Vluchtig groette ik Ukler en Deria en zwaaide ik even naar Shefani, Faisa en Farhaan. Manodj was door het dolle heen. Ineens begon Charda te gillen dat hij ‘die hamer’ weg moest doen en tegelijkertijd viel het stuk gereedschap op de grond. De sfeer was explosief, dreigementen vlogen over en weer. Een enkeling probeerde tevergeefs druk gesticulerend en heftig pratend tot kalmte manen. Faisol wilde zijn buurman nog de mond snoeren maar het was al te laat. Kreten als ‘kankerkamelen’ en ‘smerige buitenlanders’ waren niet meer te stoppen. Even ontstond er wat verwarring toen een jongen van de tegenpartij beledigd opmerkte dat hij gewoon ‘hier’ geboren was, maar daarna ging de dreigende woordenstrijd gewoon weer verder. Ploteling kwam Abdul tussen de strijdende partijen en daarmee was de ruzie gauw over. Manodj werd met behulp van Faisol naar binnen gewerkt, de andere partij werd beminnelijk en met authoriteit in de eigen taal te woord gestaan en auto’s werden verplaatst. Voor de politie die even later kwam viel niet veel meer te doen.

Buurman Theo had zich de hele tijd afzijdig gehouden en toen ik later nog even wat met hem napraatte begreep ik pas hoe dicht we bij een volledige catastrophe waren geweest. Met het vuur nog in de ogen begon hij te vertellen: ‘..Maar ik had de zaak goed in de gaten hoor, want ik had voor de zekerheid al een broodmes klaargelegd. Dus als de boel écht uit de hand was gelopen, dan had ik onmiddelijk kunnen ingrijpen.’