Schaamte

Bij het betreden van de buurtsuper, zie ik dat mijn favoriete cassière dienst heeft. Ze draagt doorgaans nauwe, hoogsluitende kleding en een hoofddoek. Vandaag is dat niet anders.

Door haar kledingkeus, donkere ogen en scherpe gelaatstrekken voel ik me altijd een beetje geïntimideerd. Ze straalt kracht uit en heeft een zedige charme die me doet verlangen naar een kort moment van oogcontact. Vaak kom ik echter niet veel verder dan een vluchtige blik naar haar handen als ze me mijn wisselgeld geeft. Ik hoop daarom ook nu weer dat er zich bij het afrekenen iets zal voordoen waar ik gevat op zal kunnen reageren, zodat ze zal glimlachen en ik dat vanuit mijn ooghoek stiekem net zal kunnen zien. In mijn voordeel is tenminste dat ik vandaag enkel een zak pasta nodig heb en dat ik zal moeten betalen met vijftig euro. Daar is denk ik wel iets leuks van te maken. Ik heb in ieder geval alvast een paar grappig bedoelde opmerkingen bedacht. Voor ik echter aan de beurt ben moeten eerst nog twee jochies van een jaar of elf afrekenen. Eén van hen laat met opzet zijn kleingeld vallen om van onder de kassa naar de cassière te kunnen kijken, maar zij heeft dit door. Mopperend en scheldend stuurt ze de beide knulletjes de zaak uit.

Wanneer ze zich evenlater verzuchtend tegenover mij beklaagt over zoveel onfatsoen, hoor ik mezelf wat betrapt zeggen dat zulke jochies inderdaad een draai om hun oren verdienen.