Schrijverscafé II

Omdat nieuwe indrukken rijping vereisen, pakte ik een boekje voor wat aantekeningen en al bladerend trof ik een volgroeid stukje:

Het is een café in een van de straatjes vlak achter de oude stadsbibliotheek. Op de gevel is een plateau geschilderd met daarop de verschillende schrijvers die hier voorheen hun tijd passeerden. Nu zitten er binnen verstilde zielen de paardentoto in te vullen, terwijl uit de geluidsinstalatie vergeten lovebalads klinken die een jaar of acht geleden nog een succes waren. Aan de wanden hangen aquarellen te koop van een kunstenaar die het kunstje goed door heeft.

En toch, toch voel ik hier iets dat me uitnodigt te gaan schrijven. Misschien is het de warmte, de mooie straatjes in de omgeving of het gemoedelijke gekwebbel van de waardin. Ik zou gewoon graag willen kunnen zeggen dat ik deze plek als stamkroeg had.