Kauwgomballenpraat

Regelmatig bellen de buurjongetjes aan om voor vijf cent per stuk kauwgomballen van me te kopen uit een kauwgomballenautomaat die ik eens van een vriend kadeau heb gekregen. Inmiddels heb ik het apparaat al een paar keer moeten bijvullen en heb ik al heel wat leuke gesprekjes met de jochies gehad.

Jusuf heeft me zo bijvoorbeeld eens verteld dat hij niet mee wil als zijn ouders later terug gaan naar Turkije, omdat ze daar geen leuke kermis hebben. En Shanton vertrouwde me toe dat hij het spannend vond of hij wel over zou gaan; niet alleen zijn cijfers, maar ook zijn gedrag telde namelijk mee. Hamza vertelt meestal in geuren en kleuren over de domheid van Mustafa en Mustafa op zijn beurt bestrijdt dit dan door met lijzige stem te vertellen dat hij bijvoorbeeld heus wel weet dat één maal één één is. Andersom bellen de jongens ook aan voor kauwgomballen als ze willen weten van wie de vreemde auto op onze parkeerplaats is of wie er bij ons op bezoek zijn. En tegenwoordig gebruiken ze de kauwgomballen ook als excuus als ze 'de baby' even willen zien. Al met al heeft zich dus een heel aardig sociaal patroon rond de automaat gevormd.

Zojuist belde kleine Baris aan. Hij wilde voor vijftig cent kauwgomballen en terwijl hij druk stond te draaien vertelde hij lachend dat zijn broertje dood zal gaan als hij gaat slapen.