Offer

De eerste keer dat ik een kerstpakket kreeg, was dat voor mij een enorme ervaring. Op zaterdag werkte ik als vakkenvullertje in de plaatselijke supermarkt waar we onder onze stofjas een overhemd en een stropdas moesten dragen. In de week voor kerst moest het overhemd wit zijn en kregen we een vlinderstrik.

In de jaren na dat eerste kerstpakket, volgden er meer. Ik herinner me zelfs een jaar dat er maarliefst dríe dozen tegelijkertijd in onze woonkamer stonden. Eerst las ik de welgemeende kerst- en nieuwjaarswensen van onbekende directeuren en daarna volgden de koekjes en snoepjes die meteen werden aangebroken. De hartige snacks werden voor 's avonds bewaard en de rest van het eten werd samen met de wijn gereserveerd voor de week die voor ons lag. Het vulmateriaal slingerde nog tijden rond en de pasteibakjes hebben tot ver voorbij hun houdbaarheidsdatum in de kast gestaan. Nog altijd denk ik met heimwee aan deze ervaring terug, wanneer ik in de tweede en derde week van december mensen met rood-groene en met sterretjes versierde dozen huiswaarts zie keren. En als het dan ook nog druilerig weer is, dan voel ik me als vrije jongen eigenlijk wel een beetje buitengesloten. Afgelopen jaar duurde dit gevoel voort tot halverwege januari.

Daarom heb ik onlangs een stuk van mijn vrijheid opgegeven en ben ik voor de duur van een project bij een bedrijf in loondienst getreden. Zes uur opstaan en 's avonds na zevenen weer thuis. Vier dagen in de week. Kantoorhumor, databases, vastlopende computers en automaatkoffie. Ik doe het voor een kerstpakket.