Schaarste

Wanneer ik het café binnen kom, vang ik bij de deur al een flard op van een gesprek over het verschil tussen Pet Sounds en Sgt. Pepper; bekeken vanuit een historisch perspectief. De toon is gezet.

Waardevolle avonden aan de bar heb ik hier doorgebracht met de Schrijfgenoot. Na een tweede of derde biertje namen we dan een viltje en op de lege achterkant schreven we dan elk een kort verhaal waarin een actueel thema en bier vervlochten werden. Nu ben ik hier alleen. Bij de deur zitten zoals gezegd de twee muziekliefhebbers en de bar wordt op dit uur van de dag bevolkt door de vaste vroege klanten. Vanaf de bank bij de muur zie ik dat er weer Westfleteren te krijgen is. De leveransier schijnt een nieuw contact binnen de kloostermuren te hebben, waardoor dit schaarse abdijbier eindelijk weer voor €11,- per flesje gedronken kan worden. Levendig herinner ik me de avond waarop de Schrijfgenoot en ik 'de acht' geprobeerd hebben. De dop hebben we toen per ongeluk onder de bank laten vallen en als het goed is ligt hij daar nog steeds. Een kroonkurk is geen erwt en ik ben geen prinses, maar het gevoel is er wel.

Rwanda leek nog nooit zó ver weg.