Overdracht

We zijn vanavond voor het eten uitgenodigd bij de buren. Aansluitend breng ik de Kleine Reisgenoot naar bed, terwijl mijn lief een half uurtje gaat hardlopen. Met de fiets in de hand sta ik haar even later op te wachten, als ze de straat weer in komt. Ik ben al een kwartier te laat voor een afspraak in de kroeg.

De afgelopen weken vlieg ik van hot naar her, zonder het gevoel te hebben werkelijk ergens iets te beleven. Als ik 's ochtends de krant meeneem in de trein, blijk ik te moe om hem te lezen. En als ik eens besluit alvast wat te werken op mijn laptop, heb ik niet de juiste versie van het vereiste document bij me. Op de fiets van station naar werk kom ik langs winkeltjes met mooie etalages. Maar de zaakjes zijn op dat moment nog gesloten en ik heb trouwens ook geen tijd. Een groot deel van mijn pauze gaat op aan lopen door eindeloze gangen, omdat ik niet geauthoriseerd ben om rechtstreeks naar de uitgang te gaan. Mijn collega's lunchen met een gratis krant en een broodtrommeltje aan hun bureau en de koffie uit de automaat is lauw. Omdat ik op mijn terugweg naar huis steeds de snelste weg kies, blijven allemaal leuke steegjes en pleintjes onverkend. Nog maar zelden heb ik bij thuiskomst iets interessants te melden.

Ook even later aan de bar blijk ik geen verhaal paraat te hebben en na mijn tweede biertje beklaag ik mij hierover. Maar mijn gesprekspartner ziet het probleem niet zo: 'Ach weet je, daardoor heb ík nu een verhaal over een vriend die eindelijk beleeft wat ieder normaal mens al rond zijn twintigste doormaakt.'