Intermezzo

'Hé Koos, lekker ding. Hoe gaat ie?'

'Ja lekker, lekker.. z'n gangetje hè. Ik mag niet klagen, zeg ik maar. Alleen nog steeds weinig slaap hè, maar ja, dat went nou ook wel. We hebben van de dokter van die pilletjes gekregen weet je niet, voor als het maar blijft malen. En m'n vrouw heb d'r nou twee gebruikt en ik eentje, want ja, daar zijn ze toch voor? Gister had ik dat meisje weer aan de telefoon van die steen weet je niet, en die begreep er zelf ook niks van dat het nou op het laatst toch nog verkeerd was gegaan met die kleur. Want we wilden die roze, maar het was meer geel geworden. En, ze begreep best dat ik daar niet voor ging betalen. En vorige week hebben we de laatste dozen met spullen opgehaald, want die huisbaas wilde de kamer nu toch wel weer verhuren. Ja zeg nou zelf, die man heb toch ook gelijk. Je kan de tijd toch ook niet zomaar stopzetten. Al zeg ik je eerlijk -en je heb d'r verder niks aan-: ik zou m'n leven geven als ik het hare er weer voor terug kreeg. Maar dat is natuurlijk allemaal onzin en die man van de ambulance die toen bij haar is geweest zei ook: al had hij er bijgestaan toen het gebeurde, dan had hij nog niks voor d'r kunnen doen. Zo'n klap overleeft gewoon niemand. Dus daar moeten we het maar mee doen. Nou goed, ik ga zo 's effe taart halen bij die jongens van de expeditie. Moet ik voor jou ook een stukkie mee nemen?