Zinloos geweld

De verwilderde haan zorgde voor knap wat overlast in de buurt. Omgewoelde tuintjes, onrustige kippen en brutale herrie bij het krieken van de dag. Dorpeling had al een poging gedaan om het slapende dier onder dekking van het duister aan een stok te spietsen, maar de rustige ademhaling van het pluimvee had hem belemmerd. Nu waren we met zijn tweeën.

We maakten van een omgekeerd konijnenhok een val en wisten het beest daar met een omtrekkende beweging in te drijven. En ruk aan het touwtje deed de rest: de hevig fladderende haan was in onze macht. Herinneringen kwamen boven aan de tien geslachte kippen die ik ooit heb helpen schoonmaken en ook de gehavende duif die ik uit zijn lijden verloste kwam bij me terug. Het idee dat we nu zouden kunnen slachten voor eigen gebruik drong zich met bloeddorst aan mij op. De haan was al oud en niet meer geschikt om te braden. Hij zou tot soep verwerkt moeten worden. Met graan en wat water lieten we hem kalmeren terwijl we de opties overwogen: kop eraf met een bijl of nek omdraaien met blote handen. Al snel gingen sterke en gruwelijke verhalen over tafel en om voor de daad in de stemming te komen, dronken we bier. Uiteindelijk werd het de kofferbak en vrijheid langs de zeedijk. Verdwaasd bleef het stomme beest op de parkeerplaats staan, terwijl we opgelucht huiswaarts keerden.

's Avonds tijdens het eten zagen we de oude buurman met een zakje graan heen en weer fietsen. De laatste tijd is hij wat in de war en vorige week is zijn broer overleden. De spaghetti bolognese smaakte plots naar kip.