Taboe

Het idee dat er een feest in het archief gehouden wordt, wekt verontrustende fantasieën bij mij op.

Overdag zijn de archivarissen hier onkreukbare dienaren van de archiefwet. Selectiecriteria, bewaartermijnen en conserveringseisen zijn hun eredienst in de tempel van het geschreven erfgoed. Ieder stuk wordt met witte handschoenen gehanteerd en binnentredende bezoekers wordt met een doordringende blik gevraagd of ze geen pen, eten of telefoon bij zich hebben. Wie zich bij voorbeeld een grappig bedoelde opmerking over de economische waarde van al dat oud papier veroorlooft kan rekenen op de mededeling dat het zaalreglement personeel toestaat naar eigen goeddunken bezoekers de toegang kan ontzeggen. Inventarissen vol codes als 'A.1.3.b.2' spreken ontegenzeglijk de waarheid en de strikte orde van de tientallen kilometers archiefdozen mag nimmer in twijfel getrokken worden. Om dit systeem in stand te houden komen de archivarissen één keer per jaar op een maanloze nacht bijeen. Aan de hand van de lijst met toegangen wordt een archief gekozen waaruit door loting een inventarisnummer getrokken wordt. Het stuk wordt in een vuur van studiezaalpotloden geofferd en de as wordt uitgestrooid in de plantenbak bij de ingang.

Bij de uitgiftebalie staat een indoor-houtovenpizzakraam. De kaartentafel staat vol brownies, appeltaart en ander gebak en overal branden voor de gezelligheid stompkaarsen. Zelfs na mijn vijfde biertje heb ik nog niet het lef om een leeg flesje in een boekenkast te zetten.