Veldverslag 1: Zorgzaam.

Alles voelt weer heel vertrouwd in het veld. Alleen Willem is anders: hij drinkt, rookt, blowt en snuift niet meer en is bekeerd. Voor de rest is alles het zelfde. Ook het geklaag:

Het werkoverleg van vanochtend wordt afkeurend geëvalueerd. De tien miljoen die de overheid extra uittrekt is slechts een grijpstuiver; de leiding weet totaal niet wat er in het veld gebeurt en die verplichte trainingen zijn absoluut overbodig. Vooral dat laatste wordt in veel variaties verkondigd: 'Wat moeten we nou met zo'n collegialiteitscursus! Alsof dat werkelijk zou helpen. Ja, voor de mensen op kantoor misschien, maar niet bij ons. Hier hoeft het ziekteverzuim toch niet bestreden te worden? Mensen die hier werken zijn immers allemaal heel gemotiveerd. Ja en dan dat over het aanspreken van je collega's als het niet goed met ze gaat. Dat hoef je toch niet te leren? Naturlijk spreek je iemand er op aan als hij of zij iedere dag dronken op het werk verschijnt.'

Mij bekruipt een ongemakkelijk gevoel. Maar Willem neemt de spanning gemakkelijk uit de lucht met een laconiek 'Oh, daar heb ik dan nooit wat van gemerkt.'