Warm welkom

Terwijl mijn lief en ik met onze koffertjes uit de tram stappen, bespreken we hoe we het thuiskomen ervaren. De eerste keer terug van vakantie in dit huis. We hebben geen voorstelling van hoe dat voelt.

Op het moment dat we de straat in wandelen, zien we Shanton al voor ons huis voetballen. Onmiddelijk als hij ons herkent, staakt hij zijn spel, begint hij te zwaaien en roept hij hoe de vakantie was. Anna loopt aan de overkant van de straat met door haar moeder gemaakte vlechtjes. Ze zwaait wat verlegen. Ook Ahmet is buiten en zodra hij ons in de smiezen krijgt vraagt hij waar de poes is. Dit hartelijke welkom wordt voortgezet door Jussuf, die tien minuten na onze feitelijke thuiskomst aanbelt. Hij begint heel geïnteresseerd over onze vakantie, maar al snel blijkt dat hij gewoon weer iets geknutseld wil hebben. Na vlug een vage afspraak met hem gemaakt te hebben, ga ik samen met mijn lief de koffers uitpakken en opnieuw gaat de bel. Dit keer is het Ahmet met een schaal door zijn moeder gebakken koekjes. Zijn ouders staan tegenover in hun deuropening en heten me wat verlegen welkom thuis. Snel wil ik me even opfrissen en terwijl ik onder de douche sta, vertelt mijn lief dat buurman Dirk net langs kwam met vrijkaartjes voor vanavond van een of ander orkest waarin hij speelt. We slaan het toch maar af want we willen nog even bijkomen van de reis. Eenmaal uitgepakt en afgespoeld, zitten we met koffie aan de keukentafel en wéér gaat de deurbel. Dit keer is het Gino; zijn dochter is vandaag jarig en zelf viert hij zijn verjaardag ook. Of we een biertje komen drinken.

Vol van de kip, de pasteitjes, het gebak en het bier zijn we net weer naar huis geschuifeld. Het is veel later geworden dan gepland. Toscane drijgt héél snel uit mijn herinnering te verdwijnen.