Vastigheid

Vooral wanneer alles snel gaat, kan er in een jaar veel gebeuren. Geheel nieuwe levensfasen kondigen zich aan, besluiten worden in een oogwenk genomen en het verleden ligt voor je het weet onherroepelijk achter je.

Tijd. Bijna al het andere kunnen we temmen of ten minste beheersen. Wilde dieren, woedend water, gierende stormen. Leeuwen leren we trucjes, waterlopen kanaliseren we en tegen aardbevingen gooien architecten berekeningen in de strijd. Maar tegen de voortikkende seconden hebben we nog niks gevonden. Teloorgang kan slechts worden uitgesteld. Schilderijen worden gerestaureerd en anti-aging en lifting camoufleren het menselijke verval. De tijd zelf echter wordt daarmee niet gestopt.

Vorig jaar was ik op het IDFA en het jaar daarvoor ook. Dit jaar kom ik weer de zelfde mensen tegen en ook het weer is ongeveer het zelfde. De kassa staat op een andere plek, maar de rituëlen blijven onveranderd. Het loopje van de ene lokatie naar de andere de gesprekken die doorgaan waar ze een jaar eerder geëindigd zijn. Tien dagen lang geloof ik dat de rest van de tijd heeft stil gestaan.