Warm onthaal

Voor de zekerheid heb ik een jasje aangetrokken, in plaats van zomaar in een trui aan te komen. En dat blijkt geen overbodige luxe te zijn, wanneer de heer des huizes mij welkom heet:

'Kom verder, kom verder. Nee, beneden is het kantoor, wij gaan naar boven. Inderdaad eiken ja, mooi hè? Deze trap heeft de vorige eigenaar er in laten zetten. Hij is afkomstig uit een of ander luxemburgs kasteel dat hij had opgekocht. Net als dat glas-in-lood overigens. Maar laten we naar de achterkamer gaan. Eigenlijk hoor ik je natuurlijk te ontvangen in de salon, maar die is in deze tijd van het jaar nogal donker. En van mijn vrouw mag ik geen gasten meenemen naar mijn studeerkamer, omdat ze het daar zo'n puinhoop vindt. Nu ja, op deze manier kunnen we tegelijk praten en van het middagzonnetje in de tuin genieten. Zie je trouwens die huisjes daar achterin, voorbij de kruidentuin en de moerbei? Dat was vroeger een onderdeel van het Slachtershofje, maar dat was volledig vervallen en dat hebben wij toen aangekocht en helemaal gerestaureerd. En nu heeft mijn vrouw daar met haar vriendinnen hun pottenbakkersclubje.'

Litho's en schilderijen van bekende kunstenaars aan de wand, archeologische vondsten ter decoratie in de vensterbank, antiek thee-servies, een vijftig meter diepe tuin in hartje stad. Uit de mond van mijn gastheer klinkt het allemaal alsof hij vertelt hoe goed hij geslaagd is tijdens de 'wintersale' of de 'klusweken'.