Vuurwerk
's Avonds hadden we nog nietsvermoedend gebarbequed en eerst wilde het tumult van de nieuwe ochtend eigenlijk niet eens tot me doordringen. Het schemerde nog en ik dacht dat ik droomde.
Het lawaai hield echter aan en ik begon aandachtiger te luisteren: kraaiende hanen, blaffende honden, véél honden en enorm veel geknal als van vuurwerk. Mijn lief stond al bij het open raam en keek naar een dichte mist, van waarachter de zon rood-oranje opsteeg. 'Jagers' zei ze en ik hoorde nu ook de opgewonden mannenstemmen die elkaar toeriepen en hun honden aanspoorden. Het moest daar buiten een geweldig spektakel zijn; hier was weken naar uitgekeken. Over de velden zag ik een groep duiven alle kanten opgejaagd worden door geweervuur en dolenthousiaste jachthonden. 's Middags zag ik op diverse terrasjes in groen geklede mannen met hun gekoesterde buit.
Opnieuw zie ik duiven door kruitdampen vliegen en in tegenstelling tot de vorige keer ben ik doordrongen van de zinloosheid van het tafereel. Het feestvieren voelt betekenisloos en de gelukwensen hol. Morgen is weer een dag als alle anderen. Hoe anders was dat bij het ontwaken op één september in Toscane. 
posted by Vryage at 5:20 p.m.
3 Comments:
Zo, die knalt er even in! Kom ik mijn eigen foto (ontdaan van zijn jasje) in andermans weblog tegen. Hoort niet zo maar staat wel goed. De foto wordt blijkbaar door mijn naamgenoot gewaardeerd ;-) Wel netjes om een link naar mijn site te plaatsen; heeft al aardig wat bezoekers opgeleverd. Ik beschouw het dus maar als reclame en nodig jullie dan ook van harte uit nog eens langs te komen!
De Vesuvius op 13 december is er niets bij
Hè, wordt er gejaagd bij jullie in de buurt? Tijdens de jaarwissel? Zielig hoor.
Een reactie posten
<< Home