Lachspiegel
Al eerder zat hij tegenover me en al eerder begon hij ongevraagd een heel verhaal. En al zou je het misschien niet zeggen: mensen zoals hij maken mij een beetje bang.
Het zijn de stapels boeken waar ze zich obsessief doorheen werken op zoek naar dat éne feitje of dat éne weetje. Het is hun vaste plekje aan de grote centrale tafel en steeds weer die zelfde stapel verfrommelde papieren in een aftandse plastic zak. Het zijn de brillen vol ijzerdraadjes, plakband en elastiekjes en het zijn de toilettassen of gescheurde enveloppen die dienen als etui. Het is hun onverzorgde uiterlijk en hun ogenschijnlijk totale onverschilligheid op dit punt. Het is mijn besef dat niemand op deze mensen zit te wachten. Dat is mijn angst.
Voor het dramatische effect en voor het gemak vergeet ik even dat ik hier ben op uitnodiging van een aantrekkelijke vrouw, terwijl de dame van de receptie mijn tafelgenoot verwijten maakt.
Het zijn de stapels boeken waar ze zich obsessief doorheen werken op zoek naar dat éne feitje of dat éne weetje. Het is hun vaste plekje aan de grote centrale tafel en steeds weer die zelfde stapel verfrommelde papieren in een aftandse plastic zak. Het zijn de brillen vol ijzerdraadjes, plakband en elastiekjes en het zijn de toilettassen of gescheurde enveloppen die dienen als etui. Het is hun onverzorgde uiterlijk en hun ogenschijnlijk totale onverschilligheid op dit punt. Het is mijn besef dat niemand op deze mensen zit te wachten. Dat is mijn angst.
Voor het dramatische effect en voor het gemak vergeet ik even dat ik hier ben op uitnodiging van een aantrekkelijke vrouw, terwijl de dame van de receptie mijn tafelgenoot verwijten maakt.
(Vryage)
posted by Vryage at 12:10 a.m.
2 Comments:
Dat vraagt om een beetje orde in de chaos.
Ik moest even nadenken waarom je je stukje Lachspiegel had genoemd.
Het engste aan de mensen waar ik het minst op zit te wachten, is dat ze zelf nooit beseffen dat je niet op ze zit te wachten. Laatst nog, een buschauffeur die zo pijnlijk dik was dat hij problemen had om de drie treden van het asfalt naar zijn stoel te beklimmen. Die zeven uur lang bleef praten, zelfs toen wij naar mp3-spelers luisterden en deden of we sliepen. Hoe kwam deze man aan het bord voor zijn kop?
Een reactie posten
<< Home