Participerend onderzoek

In mijn constante zoektocht naar verhalen heb ik een tijdelijke baan aangenomen die met beveiliging en reizigers te maken heeft.

Voor dit werk werd gevraagd om een vrij bescheiden -afgeronde- opleiding, een goede beheersing van de Nederlandse taal en het ontbreken van een strafblad. Het sollicitatiegesprek duurde niet langer dan vijf minuten en dan reken ik de begroeting en het afscheid ook nog mee. Verder mag ik geen sieraden in het gezicht dragen of zichtbare tatoeages hebben, moet ik zwarte kleding dragen en krijg ik een geel hesje. Wat het werk precies in zal houden weet ik nog niet, maar van mijn collega's heb ik mij inmiddels wel een beeld gevorm: lange koffiepauzes, vanaf dinsdag al verlangen naar het weekend en over veel dingen een uitgesproken maar niet erg onderbouwde mening.

Hoe langer ik er over nadenk, hoe meer ik aan dit nieuwe avontuur ga twijfelen. Ik heb me er zelfs op betrapt dat ik deze stap in mijn omgeving een beetje aan het verzwijgen ben. Misschien ben ik wel gewoon bang dat als ik niet uitkijk ik over een jaar zelf onderdeel van het verhaal ben geworden.