Tunnelvisie II

Ik zag een tekenfilmversie van 'Reis naar het middelpunt der aarde' en ging in de achtertuin graven. Telkens weer kwam ik na iets meer dan een meter bij het grondwater en sindsdien richt ik mij op tunnels die al gegraven zijn of beter: gegraven 'zouden' zijn.

Kort nadat ik de schep met rust liet kwam ik bijvoorbeeld tot de overtuiging dat achterin de provisiekast onder de vloerbedekking een gang begon die uitkwam in de bosjes achter ons huis. En in parkeergarages zag ik in donkere hoeken vaak de mogelijkheid voor een geheime doorgang. Verborgen tunnels in romans hebben mij letterlijk tot in de krochten van Istanbul en Antwerpen gevoerd en een enkele keer heeft een middenstander of particulier mij in zijn kelder laten zien waar verlorengewaande gangen zich achter die éne muur of nis zouden bevinden. Ook ben ik een keer in de verleiding geweest om actief mee te werken aan een fictieve tunnel, maar daar heeft mij tot nu toe de durf voor ontbroken.

Omdat vrienden en bekenden van mijn interesse weten, werd ik onlangs uitgenodigd voor een bezoek aan een voormalige, koninklijke vluchtgang. Het enige nadeel is dat deze gang echt schijnt te bestaan.