Vacuüm

Na aankomst leek deze foto me gister wel een goede illustratie van mijn reisgevoel.

Ik kan eigenlijk heel weinig met reizen per vliegtuig. De wachttijd voor en na vertrek duurde in mijn geval langer dan de reis zelf, terwijl je vroeger met paard en wagen op zijn minst enkele weken onderweg zou zijn geweest. En daarbij komt nog eens dat we al in de lucht waren voordat ik me realliseerde dat ik even uit mijn boek op moest kijken voor dit speciale moment. Even later had ik nóg zo'n ervaring: onnadenkend volgde ik de borden naar de bagageband en de uitgang, alsof ik nog op Schiphol liep. Tijd en afstand lijken er gewoon niet toe te doen als je je op deze manier verplaatst. Ik heb zelfs wel eens gehoord dat ze met atoomklokken hebben aangetoond dat je de tijd feitelijk verandert door te vliegen. En even later zit je dan in een vreemde stad in een vreemd appartement met buiten vreemde geluiden achter je laptop je dagelijkse werk te doen. Dit is je thuis voor de komende week en van de stad zul je eigenlijk niet veel meer te zien krijgen dan je uitzicht.

Zo dacht ik eerst over deze afbeelding. Gisteravond zijn we naar een café om de hoek gegaan, waar ze eenvoudige, vette maaltijden serveren en grote pullen bier. Daarom weet ik nu dat deze foto veel beter mijn kater illustreert.