jongensdromen

Vroeger, als ik televisie had gekeken, ging ik vaak naspelen wat ik gezien had. Nu doe ik dat niet meer; na het zien van het journaal of een actualiteitenrubriek.

Gister moest ik even bij de fietsenmaker om de hoek langs. Door de week heeft hij ergens een andere baan en in het weekend knutselt hij met zijn twee zoons aan auto’s, brommers, motoren en fietsen. Op de werkbank stond een kop koffie koud te worden naast een vaasje met plastic bloemen. Overal in de werkplaats zie je oude reclameplaten en mededelingenbordjes, vlaggetjes en andere memorabilia. Achterin hangen een motorjack en zwart-wit foto’s van een man op een racemotor. Terwijl de fietsenmaker mijn voorwiel uit elkaar haalt, roept hij z’n zoons met enkele kleurrijke krachttermen om er bij te komen. Iets aan de as schijnt zo bijzonder te zijn dat al het andere werk moet blijven liggen. Ben wil een sleutel 13, zoon één loopt al terwijl zoon twee het stuur moet vasthouden. Ik doe niet meer ter zake.

Thuisgekomen heeft mijn lief net koffie gezet. Buiten begint het te schemeren. In ons schuurtje staat een oud dressoir waarin ik gereedschap bewaar. Ook staat er een radiootje. Mijn handen jeuken.