Vraaggesprek

Met de komst van een kind verandert je leven onherroepelijk. Eerst staat de zaak een tijdje volledig op zijn kop en daarna is het gewoon anders. Dat geldt ook voor onze relatie met de buren.

Voorheen was de belangrijkste vraag als we elkaar tegenkwamen: 'Hoe is het?' Alleen Christine had er eens tegen mijn lief uitgeflapt: 'En gebeurt er ook nog wat in je buik?' Later bood ze daarvoor haar excuses aan. Verder maakte niemand ooit ook maar de geringste toespeling. Maar goed, toen de kleine reisgenoot er eenmaal was veranderde het contact dus. Wie ik ook tegenkom, iedereen vraagt iedere keer weer: 'Hoe is het met de kleine?' Telkens die zelfde vraag met ook telkens weer van mijn kant het zelfde soort antwoord. Steeds weer. Soms zelfs dagelijks: 'Hoe gaat het met de kleine?' Met deze vraag lijkt eigenlijk een soort nieuwe status quo tussen ons en de buren geïllustreerd te worden.

Althans, dat dacht ik, want gister kwam ik Faizal tegen. Zonder de standaard openingsvraag boog hij zich over de kinderwagen om vervolgens te concluderen dat de kleine knul flink groeide. En direct daarop volgde de vraag: 'En wanneer komt de volgende?'