Portal

Omdat het passend leek en omdat ik zo snel niks beters wist, bestelde ik koffie met appeltaart. Pas later las ik dat er ook spritsen bij de filterkoffie geserveerd werden.

Op zoek naar een verhaal, begon ik een praatje met de uitbaatster. Ze had een droeve uitstraling en droeg mogelijk nog de zelfde schort die ze dertig jaar geleden op haar eerste werkdag had gekregen. De enige échte verandering in het interieur gedurende al die jaren, was dat ze vorig jaar de tapijtjes van de tafeltjes had gehaald, omdat het formica veel gemakkelijker schoon te maken was. In een hoekje bij het raam hadden twee oude gastarbeiders het over hun verleden en de student die twee gokkasten tegelijk bespeelde was er zeker van dat hij hier geen bekenden tegen het lijf zou lopen. Ondertussen hoorde ik over de eerste eigenaars die hier anderhalve eeuw geleden begonnen waren; over de schoonvader die de zaak had vrijgekocht van een bierbrouwer en hoe ze er nu met haar man haar nering had.

De sfeer was fantastisch, maar de aanzet tot een verhaal vond ik pas twee dagen later: Een kennis vertelde hoe de twee ramen aan de voorkant boven de zaak altijd donker zijn. Ook vertelde hij dat de vergaderruimte achter bij de toiletten permanent op slot is en niet afgehuurd kan worden en dat het echtpaar de zaak ieder half jaar zo'n twee weken sluit; zogenaamd vanwege verbouwing.