Rondgang 3

Het gaat beginnen. Ik voel het en ik zie het. Voor dit moment en alles wat hierna gaat komen zijn we gister helemaal hierheen gekomen en nu mag ik dus niks missen.

Uit de donkere achtergrond maakt zich de locale ruiterij los. Niemand lijkt ze een startsein of richting aangegeven te hebben. Zo'n vijftig ruiters gaan gewoon hun weg door de menigte, zonder dat de mensen op het plein zich om hen bekommeren. Dan volgt het muziekcorps. Van de muziek krijg ik niks mee, want ik sta de paarden nog na te kijken. Wel zie ik dat een jonge trompettist iets heeft laten vallen en er nu naar zoekt in het donker tussen de stenen. De rest van het corps gaat verder. Uit het publiek helpt nog iemand mee met zoeken, totdat ze vlug aan de kant moeten voor de kar. De kar die getrokken wordt door zes paarden, met daarop de enorme zilveren kist van Gertrudis, omgeven door vier uit hout gesneden trompetterende engelen. Mensen drommen vanaf het hele plein op de kar toe en blijkbaar is in het verleden wel eens iets mis gegaan, want de brandweerlieden die zojuist de kist nog tilden, lopen nu aan weerszijden van de paarden en de wagen, met een touw tussen zich in, om de menigte op een afstand te houden.

Dit moment. Nu komt het er op aan. Wat zie ik? Wat wil ik zien en hoe? Waar gaat de stoet zodadelijk heen en vanuit welke hoek heb ik het beste overzicht? Belichting; wel of geen flits en de paarden komen dichter bij. Ze zijn al voorbij en ik moet aansluiten, achter het avontuur aan.