Bijpraten

Door het mooie weer zaten ze er vandaag ineens weer; tante Fien en haar buurvrouw op het bankje bij de brug. Vorige zomer waren ze er bijna iedere dag en dan maakte ik wel eens een praatje. Zo'n eerste mooie dag moet gevierd worden en dus kom ik er even bij zitten.

'Ja lekker toch? Ik zeg, je hebt hier niet eens een jas nodig, zo warm is het. Je zou je hier zo kunnen uitkleden, net als die oude vrouw op de televisie. Heb je dat gezien van de SP? Nou, verschrikkelijk toch? Ik schrok me echt naar toen ik dat zag. Maar het is natuurlijk wel waar wat ze zeggen: we worden wel uitgekleed. Zo is het toch, niet dan? Want al het geld gaat maar naar die anderen, maar dat mag je dan natuurlijk weer niet zeggen want dan ben je een racist. Maar goed, wij zitten hier tenminste weer lekker te genieten op ons bankje. Alleen die schreeuwers van die school verderop zijn er ook weer. Gewoon praten kunnen ze niet. Ze kunnen alleen maar gillen en roepen. Nou, dat was in onze tijd wel anders hoor. Maar wat doe je er aan hè? Dat leren ze thuis niet en als je er dan zelf eens wat van zegt dan vinden ze dat je hun cultuur niet respecteert.

Oh kijk, zij is ook al weer terug van het wandelen met haar hondje in het bos. Dat doet ze iedere dag. Dan komen daar allemaal mensen met van die zelfde hondjes. Dat vinden ze blijkbaar gezellig. Daar zullen ze mij wel niet bij willen hebben met mijn hondjes, want die zijn anders. Ja, overal is discriminatie hoor, zelfs bij de dieren.'