Historisch besef

We zijn hier nu al enkele dagen bezig met opnamen en het gaat moeizaam. Het script bleek bij aankomst nog niet klaar en ook een overnachtingsplek was niet geregeld. 'Flying by the seat of our pants' is dus het beste dat we kunnen doen.

Overdag zijn we veel op stap. Rondrijden met de kaart op schoot, een lijst met adressen bij de hand en onderweg telefonisch afspraken maken voor de volgende dag. Zodra we dan weer ergens op een plaats van bestemming zijn aangekomen of iets interessants zien, ga ik wat rondkijken en begin ik praatjes met iedereen die ik tegenkom, in de hoop zo extra informatie of nieuwe aanknopingspunten te vinden. Ondertussen moet ik mijn cameraman vertellen wat ik wil hebben en vertaal ik wat er gezegd wordt. We zijn op zoek naar duizend jaar geschiedenis verborgen in het landschap, in gebouwen en in stratenpatronen. Kelders en zolders worden bezocht. Het archief, het depot en de bibliotheek worden van hun geheimen beroofd. Specialisten worden uitgehoord en lokale legenden geverifiëerd. 's Avonds bekijken we het geschoten materiaal, nemen we boeken door en wordt er aan het commentaar geschreven. En als we dan eindelijk te moe zijn om nog langer door te werken, dan drinken we, wordt er gepraat en verstrijkt de nacht.

Buiten in het duister ligt het oude weiland waarin zich nog de fundamenten van een kasteel bevinden en iedere avond als het weer veel te laat geworden is, gaat een van ons naar buiten met de woorden: 'I'm going to piss on history'.