Uit het oog

Afgelopen vrijdag was Shanton er ineens weer. Ruim een maand geleden waren hij en zijn familie plotseling vertroken. De gordijnen waren dicht, er brandde 's avonds geen licht meer en het winkelbelletje dat ze op de voordeur hebben klonk niet meer.

Het begon allemaal met politiebezoek; drie agenten in een discrete recherche-auto. Eén van de agenten bleef eerst buiten staan, terwijl de andere twee naar binnen gingen. Na een klein half uur kwamen ze weer buiten en Shantons moeder ging huilend met ze mee. Toen Shanton zelf een kwartier later thuis kwam, wachtte zijn tante hem al op en nam hem mee. De tante zag ik daarna nog enkele malen en op een nacht waren er mensen die een grote koffer uit het huis haalden en in een auto met een belgisch kenteken laadden. Toen de politie er was, hoorde een buurmeisje de moeder huilend zeggen 'Oh nee, ook dat nog'. Verder was er niets bekend. En toen rende Shanton vrijdag dus ineens weer met een mooi gebruind koppie door de straat. Hij vertelde dat hij op vakantie was geweest naar Aruba en de Dominicaanse Republiek. Het was wel wat vreemd gegaan, want eerst had zijn moeder gezegd dat ze op vakantie gingen, daarna weer niet en toen had hij ineens maar drie uur de tijd gehad om zijn spullen te pakken. Later bleek dat ze een huis op Aruba gingen kopen en dat ze komende zomer gaan verhuizen.

Shanton kon niet langer blijven praten want zijn moeder had hem om boodschappen gestuurd. Dat hij straks niet meer met zijn vriendjes kan spelen vind hij wel jammer, maar het weer op Aruba is wel veel mooier.