woensdag, mei 28, 2008

Positiebepaling

Het werk is klaar voor vandaag. De buurtkinderen spelen op de parkeerplaats en een buurman zit op het muurtje voor zijn huis. Ik ga naar buiten voor wat aanspraak.
Nog voordat ik goed en wel een babbeltje met de buurman heb kunnen beginnen, word ik al aangesproken door Hilde. Vanaf haar fietsje met zijwieltjes kijkt ze misprijzend naar mijn blote voeten. Haar oordeel is streng: 'Dat mag niet'. Haar vader grinnikt wat en ik vraag de kleine meid geamuseerd waarom ze dan wel vindt dat dat niet mag. 'Nou, dat mag niet van mij' luidt het antwoord en ik denk dat Hildes ouders haar deze boodschap bij herhaling hebben ingeprent. Misschien valt er nog wat te marchanderen dus stel ik haar voor dat ik heel voorzichtig zal zijn en niet tegen stenen aan zal trappen of door de stekels zal lopen. De kleine meid blijft echter onverbiddelijk: 'Niet op blote voeten buiten'. De onderhandelingen zitten muurvast en eigenlijk vind ik dat de buurman nu een relativerende opmerking moet maken om mij uit deze benarde positie te helpen. Maar hij knikt alleen maar instemmend en lijkt zelfs trots op zijn dochter.
Meer geïrriteerd door de vader dan door het kleine kind, vraag ik Hilde dan maar gemeen en op de man af hoeveel waarde ze eigenlijk zelf aan haar oordeel hecht. Na een kleine aarzeling klinkt het ferm: 'Tien'.

2 Comments:

Anonymous Anoniem said...

De positie zal wellicht opnieuw bepaald moeten worden als jullie 'kleine reisgenoot' straks de eerste zelfstandige blote-voeten-pasjes buiten de deur wil zetten....;-)?

1:27 p.m.  
Anonymous Anoniem said...

Mooi stuk vriend! Al maak ik me natuurlijk zorgen om dat vleugje venijn... ;)

9:00 a.m.  

Een reactie posten

<< Home