Speurtocht

In de stationshal valt ze me onmiddellijk op, met haar gehaaste wat stramme tred die blijk geeft van een ongezonde gedrevenheid. Dan zie ik haar blik en de wat openvallende mond en ik besluit haar te volgen.

De vrouw gaat met een fiets aan de hand langs de telefoons die in de hal staan en met vlugge, krampachtige bewegingen controleert ze of er nog ergens wisselgeld is blijven liggen. Er spreekt routine uit haar gedrag en afgaand op haar grijze haren heeft ze deze gerichtheid misschien al wel als klein meisje in de oorlog ontwikkeld. De oude fiets met fietstassen is goed onderhouden, haar grijze jas is betekenisloos maar schoon en de trui er onder is ook keurig wit. Voor haar levensonderhoud hoeft ze dit dus niet te doen. Toch gaat ze systematisch iedere automaat langs en alleen in de frisdrankmachine vindt ze vijf cent. Verder hoor ik wanneer ze over een drempeltje gaat, dat ze lege statiegeldflesjes verzamelt. Eenmaal buiten fietst ze langzaam weg van het centrum, terwijl ze speurend om zich heen blijft kijken.

Bij een bosje langs de doorgaande weg zet ze haar fiets tegen een meterkast en verdwijnt ze in het groen. Waarschijnlijk is daar een plek waar daklozen vaak bier drinken, maar vannacht blijkbaar niet want ze komt met lege handen terug en vervolgt haar weg. Ik doe dat ook.