Goede start

Voor ik goed en wel wakker ben, wandel ik de buurtsuper al binnen. Op de drempel controleer ik vlug nog even of er geen slaap meer in mijn ooghoeken zit.

Er hangt zo'n typische vroege ochtendsfeer in de winkel. Rolcontainers en dozen staan nog in het gangpad en de baas zelf zit achter de kassa. Ellie is me net voor, met een winkelwagentje vol boodschappen. Ellie is eind vijftig, heeft jampotglazen en een dunne haarinplant en ze is waarschijnlijk haar leven lang vrijgezel gebleven; daarom noem ik haar zo. Ze plaatst haar spullen op de band: bleekwater, een gloeilamp, plastic bordjes, panties, plakband en een prei. 'En shag?' vraagtde baas. Ellie bevestigt terwijl ik over haar schouder Roy zie binnenkomen. De hele voorraad van zes pakjes halfzware shag van een obscuur merk wordt door Ellie overgenomen en het doosje vloei krijgt ze er gratis bij. Terwijl ze nog staat af te rekenen, is Roy al klaar met zijn boodschappen; acht halve liters goedkoop bier die hij achter mij op de band zet. Zijn baseballcap met wietblad, vieze trainingsbroek en gelooide kop verraden dat hij al heel lang drinkt.

Ellie vertrekt met haar shag en terwijl ik op mijn wisselgeld wacht, wend ik me tot Roy: 'Zo, jij hebt je ontbijt ook weer bij elkaar..' Hij bevestigt. 'Ik ook' zeg ik en vertrek terwijl ik met het kattenvoer rammel.

Planmatig

Mijn lief loopt even de kamer uit, met de woorden: 'het zou mooi zijn als er, wanneer ik terug kom op mysterieuze wijze weer koffie in mijn kopje zat.' Dat idee zie ik wel zitten.

Dan schenk ik vlug in, doe ik de televisie uit en verdwijn ik naar boven. Bij terugkomst treft mijn lief dan haar koffie aan in een stille, lege kamer. Ze noemt vragend mijn naam; eerst op gewone sterkte en daarna iets luider. Maar ik reageer natuurlijk niet. Ik sta boven aan de trap met ingehouden adem en vraag me af hoe dit nu verder gaat. Ze zal me zo wel gaan zoeken en dan naar boven komen, dus hier kan ik niet blijven. Ik overweeg de opties: onder het bed in de slaapkamer, in de hangkast achter de kleren, of naar de zolder. In alle drie de gevallen zal ze me uiteindelijk vinden, dus kies ik voor een andere strategie. In de douche wacht ik tot ze in de slaapkamer is en dan glip ik stilletjes weer naar beneden en dan ga ik op mijn gemak op de bank zitten wachten tot ze terugkomt. Zo zal ik het doen.

De timing is slecht en bij terugkomst kijkt mijn lief ietwat teleurgesteld naar haar nog lege kopje.

In den vreemde

Als vakantieganger maak je andermans dagelijks leven tot bezienswaardigheid. Je bepaalt dat het uitzicht hier uniek is, je fotografeert plantenbakken en je bezoekt een kerk.

Een groot kitscherig bloemstuk ontsiert het voor de pre-Normandische periode in Noord Engeland zo kenmerkende poortje. Het is zondag en de lokale bevolking heeft deze plek weer even heroverd op de toeristen. Een bord bij de ingang geeft aan dat er vandaag diensten gehouden worden en verzoekt ons daar rekening meer te houden. In een impuls doe ik mijn mobiel uit, stop ik mijn camera weg en ga ik naar binnen; net op het moment dat er nogal wat beweging en geroezemoes onder de kerkgangers is. Iemand stopt me een zangbundel en een liturgie toe en ik krijg een plaats gewezen. Wanneer ik eenmaal zit is het in de kerk ook weer rustig geworden. Waarschijnlijk werd zojuist de vredegroet uitgewisseld, wat betekent dat zodadelijk het avondmaal gevierd gaat worden. Alleen weet ik dat niet zeker, want ik ben niet bekend met de Anglicaanse kerk. Na eerst nog een gezang, begint inderdaad de eucharistieviering. Onwennig zit ik in de kerkbank. Veel te laat binnengekomen, onbekend met het ritueel en meer gefocust op vakantie. Terwijl de gemeente naar voren gaat voor brood en wijn, bedenk ik dat ze bij de katholieken een kort gebed hebben dat nu goed past: 'Heer ik ben het niet waard dat U tot mij komt, maar spreek slechts en ik zal gezond worden. '

De man die me de liedbundel toestopte, onderbreekt mijn overpeinzingen met een uitnodigend gebaar: 'please, feel free to join'.

Perspectief

In 122 nChr gaf keizer Hadrianus de opdracht om op de huidige grens tussen Engeland en Schotland, van kust naar kust een muur te bouwen. Nog altijd is dit bouwerk dat door drie legioenen in acht jaar voltooid werd, duidelijk zichtbaar in het Britse landschap. Met recht staat dit enorme monument op de werelderfgoedlijst van de UNESCO.

Toen ik als brugklasser voor het eerst over 'Hadrian's Wall' hoorde, wist ik onmiddelijk dat ik dit bouwwerk in het echt wilde zien en dat is nu gebeurd. Van oost naar west lopen we het traject van de muur, met als hoogtepunt het woeste middelste gedeelte.
De muur had tot doel om het Romeinse zuiden te beschermen tegen aanvallen uit het noorden en is gebouwd op de plek waar het Britse eiland op zijn smalst is. Over een lengte van 135 kilometer werd eerst een droge gracht van ongeveer drie meter diep gegraven, daarachter kwam de vijf meter hoge stenen muur, gevolgd door een militaire verbindingsweg en tenslotte werd er weer een driemeter diepe gracht gegraven als rugdekking. Vervolgens werden in de muur tachtig versterkte poorten gebouwd met daartussen honderdzestig wachttorens en in het achterland verrees een aantal forten om troepen te stationeren. Dit was de grens tussen barbarij en beschaving. In het noorden hield de wereld op, naar het zuiden strekte zich een wereldrijk uit, met een subliem wegennet, een uiterst efficiënt leger, één rechtssysteem, één munteenheid en één taal. Pax Romana.

Vanaf mijn hoge plek kijk ik uit over een doorsneden landschap. Een historische mijlpaal die door geen Veiligheidsraad zou zijn goedgekeurd.