Behelpen

Hier in de buurt moet je rekening houden met diverse gevoeligheden.

Er zijn buren die geen varkensvlees eten en anderen doen dat juist wél omdat zij op hun beurt geen rund mogen. En alcohol wordt door de ene groep categorisch afgewezen, terwijl de anderen absoluut niet zonder hun bacardi-cola kunnen. Ook de keer dat onze buurvrouw de hele buurt op geroosterde kip trakteerden en één stel dit wijgerde omdat ze net midden in een reinigingsperiode zaten is illustratief. Zulke dingen leiden dan tot veel onuitgesproken onbegrip waarna iedereen weer verder gaat met zijn leven. Ook heb ik wel eens een hele preek van de slager aangehoord over hoe ongezond varkensvlees wel niet zou zijn. Eén keer had hij per ongeluk een stuk varken gegeten en daardoor was hij onmiddelijk ernstig ziek geworden. Voedselvergiftiging, koorts, tijdelijke blindheid; met salami valt niet te spotten. Ook grappig was mijn buurman die mij met een rokende gast bij de achterdeur zag staan en dacht dat wij daar stonden omdat ik binnenshuis geen bier meer mocht drinken. Wijselijk zwijgen en mij afvragen hoe ik zelf mijn toewijding uit, is meestal mijn reactie.

Bij de kassa kwam na mij een jongen die twintig blikjes energy-drank op de band zette, hoewel hij -afgaand op de blik in zijn ogen en zijn vluchtige bewegingen- aan energie niet direct een gebrek leek te hebben. Toen ik hem dit zei, antwoordde hij bevestigend, met de toelichting '..maar je moet toch wát, als je geen alcohol mag'.

Tunnelvisie II

Ik zag een tekenfilmversie van 'Reis naar het middelpunt der aarde' en ging in de achtertuin graven. Telkens weer kwam ik na iets meer dan een meter bij het grondwater en sindsdien richt ik mij op tunnels die al gegraven zijn of beter: gegraven 'zouden' zijn.

Kort nadat ik de schep met rust liet kwam ik bijvoorbeeld tot de overtuiging dat achterin de provisiekast onder de vloerbedekking een gang begon die uitkwam in de bosjes achter ons huis. En in parkeergarages zag ik in donkere hoeken vaak de mogelijkheid voor een geheime doorgang. Verborgen tunnels in romans hebben mij letterlijk tot in de krochten van Istanbul en Antwerpen gevoerd en een enkele keer heeft een middenstander of particulier mij in zijn kelder laten zien waar verlorengewaande gangen zich achter die éne muur of nis zouden bevinden. Ook ben ik een keer in de verleiding geweest om actief mee te werken aan een fictieve tunnel, maar daar heeft mij tot nu toe de durf voor ontbroken.

Omdat vrienden en bekenden van mijn interesse weten, werd ik onlangs uitgenodigd voor een bezoek aan een voormalige, koninklijke vluchtgang. Het enige nadeel is dat deze gang echt schijnt te bestaan.

Naakte waarheid

Een kind leidt bij ouders tot grensverleggend gedrag. Dat heb ik al meerdere malen bij anderen geconstateerd en nu ervaar ik het aan den lijve.

Als ik niet goed oplet, dreigen poepluiers in het algemeen en sproeipoep in het bijzonder, een van mijn favoriete gespreksonderwerpen te worden. Ook kan ik met iets te veel gemak uitweiden over plassen op onbewaakte -luierloze- ogenblikken, luid rollende boeren en eindeloos lang knetterende scheten. Tot mijn verbazing heb ik geconstateerd dat ik bespuugde kleding al niet eens meer vies kan vindenn en voor de toekomst valt dan ook te vrezen. Misschien ga ik er straks wel probleemloos toe over om door zoonlief begraaide en bekwijlde fruithapjes op te eten. Ook kan ik me voorstellen dat ik een op de grond gevallen speen over enige tijd snel even in mijn mond stop om hem schoon te maken, alvorens hem weer aan mijn telg terug te geven. Ik zal het onder ogen moeten zien.

Vanochtend stond ik met de kleine man onder de douche en hij vond het geweldig. Puur geluk voor hem en mij. En in een vlaag van gulheid moest ik dit delen. Ik riep mijn logé die net de trap af kwam, om even in de douche te komen en pas daarna bedacht ik dat ik net zo naakt was als mijn zoon.

Kauwgomballenpraat

Regelmatig bellen de buurjongetjes aan om voor vijf cent per stuk kauwgomballen van me te kopen uit een kauwgomballenautomaat die ik eens van een vriend kadeau heb gekregen. Inmiddels heb ik het apparaat al een paar keer moeten bijvullen en heb ik al heel wat leuke gesprekjes met de jochies gehad.

Jusuf heeft me zo bijvoorbeeld eens verteld dat hij niet mee wil als zijn ouders later terug gaan naar Turkije, omdat ze daar geen leuke kermis hebben. En Shanton vertrouwde me toe dat hij het spannend vond of hij wel over zou gaan; niet alleen zijn cijfers, maar ook zijn gedrag telde namelijk mee. Hamza vertelt meestal in geuren en kleuren over de domheid van Mustafa en Mustafa op zijn beurt bestrijdt dit dan door met lijzige stem te vertellen dat hij bijvoorbeeld heus wel weet dat één maal één één is. Andersom bellen de jongens ook aan voor kauwgomballen als ze willen weten van wie de vreemde auto op onze parkeerplaats is of wie er bij ons op bezoek zijn. En tegenwoordig gebruiken ze de kauwgomballen ook als excuus als ze 'de baby' even willen zien. Al met al heeft zich dus een heel aardig sociaal patroon rond de automaat gevormd.

Zojuist belde kleine Baris aan. Hij wilde voor vijftig cent kauwgomballen en terwijl hij druk stond te draaien vertelde hij lachend dat zijn broertje dood zal gaan als hij gaat slapen.

Schaamte

Bij het betreden van de buurtsuper, zie ik dat mijn favoriete cassière dienst heeft. Ze draagt doorgaans nauwe, hoogsluitende kleding en een hoofddoek. Vandaag is dat niet anders.

Door haar kledingkeus, donkere ogen en scherpe gelaatstrekken voel ik me altijd een beetje geïntimideerd. Ze straalt kracht uit en heeft een zedige charme die me doet verlangen naar een kort moment van oogcontact. Vaak kom ik echter niet veel verder dan een vluchtige blik naar haar handen als ze me mijn wisselgeld geeft. Ik hoop daarom ook nu weer dat er zich bij het afrekenen iets zal voordoen waar ik gevat op zal kunnen reageren, zodat ze zal glimlachen en ik dat vanuit mijn ooghoek stiekem net zal kunnen zien. In mijn voordeel is tenminste dat ik vandaag enkel een zak pasta nodig heb en dat ik zal moeten betalen met vijftig euro. Daar is denk ik wel iets leuks van te maken. Ik heb in ieder geval alvast een paar grappig bedoelde opmerkingen bedacht. Voor ik echter aan de beurt ben moeten eerst nog twee jochies van een jaar of elf afrekenen. Eén van hen laat met opzet zijn kleingeld vallen om van onder de kassa naar de cassière te kunnen kijken, maar zij heeft dit door. Mopperend en scheldend stuurt ze de beide knulletjes de zaak uit.

Wanneer ze zich evenlater verzuchtend tegenover mij beklaagt over zoveel onfatsoen, hoor ik mezelf wat betrapt zeggen dat zulke jochies inderdaad een draai om hun oren verdienen.